"Düşmanlarınızı kazanmak için dostlarınızın gönlünü kırmayınız; sonra düşmanlarınızı kazanamadığınız gibi, dotlarınızdan da olursunuz." {Horasanlı Ebu Müslim}

Ey gâfil insan!
Eey bu harâb olacak evi tâmir eyliyen!
Fazla emek verme ki, bir gün çıkar elinden.
Bu dünyâ bir “Köprü”dür, sen geçip gitmeye bak.
Kimseye kalmamış ki, sana kalsın bu konak.
Harâb olacak şeye, bu îtinâ, bu meyil,
Akıllı olanların yapacağı iş değil.
Ey aklını fikrini, dünyâya veren kişi!
Vaz geç ki, Hak teâlâ beğenmiyor bu işi.
Zîrâ yaratıldı ki bu insanlar ve cinler,
Yalnız Hak teâlâya ibâdet eylesinler.
Ey gönlünü dünyâya kaptıran gâfil insan!
Yaldızlı süslerine aldanma sakın amân!
Dışı “Güzel” görünür, lâkin aldatıcıdır.
Üzeri şeker kaplı, içi gâyet acıdır.
O öyle bataktır ki, yutar çok insanları.
Ona aldananların hüsrân olur sonları.
İnsanların kalbini bakın ki kazanmaya,
Zîrâ bu sebep olur “Hak rızâsı” almaya.
Her insana edin ki çok iyilik ve ihsân,
Zîrâ lutf-ü ihsânın kulcağızıdır insan.
Sana zarar, sıkıntı gelirse bir kimseden,
Ona gücün yetse de, affedici ol hemen.
Ey insan! Her işinde unutma hiç Rabbini.
Çıkarma hâtırından, O’nun emirlerini.
Bahşetmiş sana Allah ne mükemmel âzâlar.
O’nun emrine göre kullan ki, yanmıyalar.
Allah’tan başkasından etme ki bir şey talep,
Onlar da, senin gibi âciz birer “Kul”dur hep.
Allah’ın kullarına ver ki neş’e ve sevinç,
Âhirette sıkıntı görmiyesin sen de hiç.
Gizle, ifşâ etme ki herkesin günâhını,
Gizlesin Allah dahî yârın senin aybını.
Sen, darda kalanlara yardım et ki bu günde,
Allah da yardım etsin sana mahşer gününde.
“Ni’metullah Geylânî”

Vicdanî red

Bu kavram Türkiye’de yeni yeni oturmaya başladı. Özgürlük eylemini simgeliyor. Komünist, ateist ve Yehova Şahitleri’nin gündeme oturttukları bir mücadele şeklidir. Kendi vicdanına uymayanları reddetmek. Buna vicdani red ismini verirler.
Müslümanlara göre esas olan, inancının hür olmasıdır. İnancı hür olmayanın kendisi de hür değildir. Hür olmayan bir kimse de, inancına vurulan prangalara karşı hep tepkilidir. O inancı ile özdeşleşmiştir, inancına karşı olanlara karşı tepkilidir, inancına hürmet etmeyene de hürmet etmez. Enver Aydemir bunun örneklerindendir.
Aydemir ne diyor?
“TSK seçkinleri laik değerlere dayanarak dini inançlara karşı hasmane duygular beslediği için askerlik yapmayacağım” diyor.
Bugünün şartlarında bunu söylemesi mangal gibi bir yürek gerektirir. Bütün tabu ve putların karşısına dikilmesidir. Hz. İbrahim gibi baltayı ele alması demektir. Müslüman’ın inancına putlara, mukaddes kimliğinde girmiş ve kabul görmüştür. Tarihin ağırlığında ordu, İslam Peygamberi Hz. Muhammed’in ismine atıf edilmiş, Mehmetçik olmuştur. Milletle özdeşleşmiş, vatan müdafaası namus borcu olarak görülmüştür. O, her evin iftihar ettiği bir kurumdur. Çocuklarını adam etmek için ona gönderirler. Düğünlerini yapmak için askerliğinin bitimini beklerler. Ordu askerliktir, ordu namus bekçisidir. Ölenler şehit, kalanlar gazidirler. Halk hiçbir zaman ordunun inancıyla sürtüştüğünü kabul etmez. Böyle algılanmış ve böylece de inançların tepkisi törpülenmiştir. Ordu, sistem ve yüksek rütbeliler “Bizim şeriatla ilgimiz yoktur. Ordu da Müslümanların ordusu değildir” deseler de halk bunu kabul etmez.
“Birkaç bozuk kişinin ifadesi orduyu değiştirmez” derler.
Namaz, oruç, zekât ve Cuma kılmak Müslüman olmanın özelliğidir. Orduda ise bunlar yasaktır. Başörtülü ziyaretçi kabul edilmez. “Orduevinde İslami şekille düğün yapılmaz” dendiğinde de orduya toz kondurulmaz. “Kişilerin hatasını kurumlarda görmeyelim” denilir. Onun için ordu Müslüman ordusudur. Allah’ı temsil eder, Peygamberi temsil eder!
Bugüne dek böyle gelmiştir. Böyle gitmeyeceği de bellidir. Milletin zaafından istifade ederek bütünleştiği inananlardan, tepkiler başlamıştır. “Ben bu orduya askerlik yapmam” çığlıkları çoğalmıştır. Çünkü;
Zamanın icabı her şey globalleşti. Herkes hakkını arar oldu. Gizli kapılar açılmaya, aldatılan meseleler su yüzüne çıkmaya başladı. Halk da meselesine sahip çıkmaya başladı. Geçmişteki bağ ve bağlantılardan kurtulmaya, dininin reddettiği, istediği duygulardan sıyrılmaya, “dinim ne diyor” demeye başladı. Vatan, millet, şehit, gazi mefhumları sorgulanır oldu. İçinde dinin olmadığı hiçbir kavramın dince mukaddes olmayacağı kavrandı. Yeni bir uyanış başladı, silik ve sönük şahsiyetler yenilendi. “Benim inancıma hasmane tavır alanlara askerlik yapmayacağım” direnci başladı.
Müslüman şunu öğrendi; her zulüm sistemi, işkence eder, hapis yatırır. Ama inancından taviz alamaz. O, şiddetin neticesini onu rızayı bariye götürürse çekmeye razıdır. Halkı uyarma ve uyandırmanın da bir tebliğ olduğunun idrakindedir. Hz. Bilaller, Ammarlar ona örnektir. Buna azimet denir. Azimet yolunda ölenler de cennetle müjdelenmiştir. Ruhsat kullanmak da hakkıdır.
Enver Aydemir, azimet örneği vererek tepkisini göstermiş, hürriyet bayrağını açmıştır. Yolu zor ve engebelidir. Baskı sistemi katı ve acımasızdır, milletin uyanmasından korkarlar, Müslümanların hak istemesinden çekinirler. Onun için de baskılarını artırırlar.
Bize düşen, zulmü azimetle karşılayan kardeşimizin hakkını korumak, inanç açılımı için zemin hazırlamaktır. “Ben Müslümanım” diyenlerin sistem içindeki konumlarını düşünerek, “Ben de reddediyorum” demektir. Madem ki demokrasi var, “Benim yerim neresi” sorusunu sormaktır.

Duran KÖMÜRCÜ  18 Ocak 2010 Vakit