"Düşmanlarınızı kazanmak için dostlarınızın gönlünü kırmayınız; sonra düşmanlarınızı kazanamadığınız gibi, dotlarınızdan da olursunuz." {Horasanlı Ebu Müslim}

Ey gâfil insan!
Eey bu harâb olacak evi tâmir eyliyen!
Fazla emek verme ki, bir gün çıkar elinden.
Bu dünyâ bir “Köprü”dür, sen geçip gitmeye bak.
Kimseye kalmamış ki, sana kalsın bu konak.
Harâb olacak şeye, bu îtinâ, bu meyil,
Akıllı olanların yapacağı iş değil.
Ey aklını fikrini, dünyâya veren kişi!
Vaz geç ki, Hak teâlâ beğenmiyor bu işi.
Zîrâ yaratıldı ki bu insanlar ve cinler,
Yalnız Hak teâlâya ibâdet eylesinler.
Ey gönlünü dünyâya kaptıran gâfil insan!
Yaldızlı süslerine aldanma sakın amân!
Dışı “Güzel” görünür, lâkin aldatıcıdır.
Üzeri şeker kaplı, içi gâyet acıdır.
O öyle bataktır ki, yutar çok insanları.
Ona aldananların hüsrân olur sonları.
İnsanların kalbini bakın ki kazanmaya,
Zîrâ bu sebep olur “Hak rızâsı” almaya.
Her insana edin ki çok iyilik ve ihsân,
Zîrâ lutf-ü ihsânın kulcağızıdır insan.
Sana zarar, sıkıntı gelirse bir kimseden,
Ona gücün yetse de, affedici ol hemen.
Ey insan! Her işinde unutma hiç Rabbini.
Çıkarma hâtırından, O’nun emirlerini.
Bahşetmiş sana Allah ne mükemmel âzâlar.
O’nun emrine göre kullan ki, yanmıyalar.
Allah’tan başkasından etme ki bir şey talep,
Onlar da, senin gibi âciz birer “Kul”dur hep.
Allah’ın kullarına ver ki neş’e ve sevinç,
Âhirette sıkıntı görmiyesin sen de hiç.
Gizle, ifşâ etme ki herkesin günâhını,
Gizlesin Allah dahî yârın senin aybını.
Sen, darda kalanlara yardım et ki bu günde,
Allah da yardım etsin sana mahşer gününde.
“Ni’metullah Geylânî”

Ne yazacağımı bilmiyorum

Ne yazacağımı bilmiyorum. İslami emirleri yazsam sahip çıkan yok. Sistemleri yazsam bana hitap eden yok.
Her şey birbirine karışıp çorba olmuş. O da kokuşmuş, yenmiyor. Camiye gidiyorsun, inancının dışında bir şeyler oluyor. Dışarıda yadırganıyorsun. İki arada kalıyorsun. Camiyi tercih edip gidince hutbeyi terk ediyorsun. Ne yapacağını şaşırıyorsun. Tefrika ve tağutların hüküm sürdüğü bir toplumdan kaçıp dağa mı sığınmalıyım?
Camiler Müslümanların elinden alınmış, kapanmamış fakat “Gel namazını kıl git, etliye sütlüye karışma” deniyor. İmamlara laik ve demokratik yapı içinde konuşacaksın. Kur’an’ın hüküm âyetlerinden bahsetmeyeceksin. Sünnet’in buyruklarını laikliğe uyduracaksın. Diyanet’in kuruluş gayesini aşmayacaksın. Aşarsan!..
Dinin ahlaki hükümlerini işleyeceksin bu sınırı aşarsan!..
Yakınımda bulunan cami imamını senelerdir uyarırım. “Hutbelerde dini konular işlenilir. Cemaatin yetişmesi, dini ihtiyaçlarının giderilmesi konularında konuşulur. Sen Allah’ın emirlerini uygulamakla yükümlüsün. Bunu aşan emirler, baskıcı uygulamalar olabilir. Yapacağın, baskıyı azaltmak, sivrilerini kamufle etmektir” der dururum. Bu cumada da sivrilerden bir sivri çıktı, onu olduğu gibi aktardı. Cuma namazını terk ettim.
İkindi namazının arkasında:
- Seni bugün kızdırdım. Cumayı terk ettiğini gördüm, dedi.
Allah’tan değil benden korkan adama ne denir. Kendisine:
- Ben seninle başa çıkamadım. Seni Allah’a havale ediyor, hakkımı helâl etmiyorum, diyerek camiden ayrıldım.
İmama sitem etmeye hakkımız var mı? Bilmiyorum. İmam-Hatip okullarının yetiştiriliş gayesini biliyorum. Hepsi, hepimiz resmi düşünmeye ve de yaşamaya zorlanıyorduk.
Bize denirdi ki, “Yarın şu olacak bu olacaksınız, toplantılara katılacaksınız. Orada bir yudum içki içmek imanınızı mı götürür? Kadınlarla dans etmek dinden mi çıkarır” denerek yetiştirildik.
İmam-Hatiplerin devamı olan enstitüler, ilahiyatlar gözümüzün önünde. Elle tutulan gözle görünenin dışındakileri hesaba katmazsak çoğunluğu, dini bozmak, rayından çıkartmak, sisteme İslam’ı yamamak için elinden geleni yapmaktadırlar.
Millete gelince, kel başa şimşir tarak misali dini önderlerinin, sisteme yalakalığı sayesinde onlar da eğilip bükülmekte, menfaati nerede ise oraya koşmaktalar. Her söylenenin din olduğunu zanneden menfaatçi, çıkarcı, kim kavuk sallarsa onun arkasına koşan, camide ağlayan, meyhanede oynayan bir topluluk durumundalar. Eskiye bağlanan, dinde çıkış arayanlar olmasa çoktan İslam yok olmuş, rejimler gayesine ulaşmış olurdu.
Kimseyi suçlamıyorum. Hali ortaya koymaya çalışıyorum. Dinin bekçisinin Allah olduğunu biliyorum. Müslüman olarak da buna layık olmamamız gerektiğini düşünüyorum. Milleti bu hale getirenlere lanet diyorum.
Ne yazacağımı da bilmiyorum.

Duran KÖMÜRCÜ 26 Ekim 2009 Vakit