"Düşmanlarınızı kazanmak için dostlarınızın gönlünü kırmayınız; sonra düşmanlarınızı kazanamadığınız gibi, dotlarınızdan da olursunuz." {Horasanlı Ebu Müslim}

Ey gâfil insan!
Eey bu harâb olacak evi tâmir eyliyen!
Fazla emek verme ki, bir gün çıkar elinden.
Bu dünyâ bir “Köprü”dür, sen geçip gitmeye bak.
Kimseye kalmamış ki, sana kalsın bu konak.
Harâb olacak şeye, bu îtinâ, bu meyil,
Akıllı olanların yapacağı iş değil.
Ey aklını fikrini, dünyâya veren kişi!
Vaz geç ki, Hak teâlâ beğenmiyor bu işi.
Zîrâ yaratıldı ki bu insanlar ve cinler,
Yalnız Hak teâlâya ibâdet eylesinler.
Ey gönlünü dünyâya kaptıran gâfil insan!
Yaldızlı süslerine aldanma sakın amân!
Dışı “Güzel” görünür, lâkin aldatıcıdır.
Üzeri şeker kaplı, içi gâyet acıdır.
O öyle bataktır ki, yutar çok insanları.
Ona aldananların hüsrân olur sonları.
İnsanların kalbini bakın ki kazanmaya,
Zîrâ bu sebep olur “Hak rızâsı” almaya.
Her insana edin ki çok iyilik ve ihsân,
Zîrâ lutf-ü ihsânın kulcağızıdır insan.
Sana zarar, sıkıntı gelirse bir kimseden,
Ona gücün yetse de, affedici ol hemen.
Ey insan! Her işinde unutma hiç Rabbini.
Çıkarma hâtırından, O’nun emirlerini.
Bahşetmiş sana Allah ne mükemmel âzâlar.
O’nun emrine göre kullan ki, yanmıyalar.
Allah’tan başkasından etme ki bir şey talep,
Onlar da, senin gibi âciz birer “Kul”dur hep.
Allah’ın kullarına ver ki neş’e ve sevinç,
Âhirette sıkıntı görmiyesin sen de hiç.
Gizle, ifşâ etme ki herkesin günâhını,
Gizlesin Allah dahî yârın senin aybını.
Sen, darda kalanlara yardım et ki bu günde,
Allah da yardım etsin sana mahşer gününde.
“Ni’metullah Geylânî”

Modern tanrılar

Bugünün gündeminde, Türk-Kürt ve demokrasi vardır. Irkçılığın, fikirlerin ve ideolojilerin tanrılaştırıldığı meseleleri içerir. Kanunu sen yapacaksın, ben yapacağım, sen hakim olacaksın ben hakim olacağım kavgasındalar. Adı modern dünyanın ilahları, zemini, ölmüş bir insanın ideolojisidir. Çıkış noktaları da mozole başındaki dertlenmeleridir. Dilek ve temennilerini orada ona iletmeleridir.
Bu davranışlar, kişi ve kişileri tanrı boyutuna getirir. Onunla yatıp onunla kalkmalar, yaşayışlarını onun söylevlerine uydurmaları, onun insanüstü varlık olmasını, tanrılık payesine ulaştırır. Sevgiler üstünde itibar kazandırır. Türkiye’deki faaliyetler tipik örneklerdir. Türkiye Büyük Millet Meclisi, tanrılarının kutsal emanetidir. Her söz, her hareket ona kul olmanın alametlerini taşır. Onun yaptığı değil yapılmasında onun düşünceleri okunmaya çalışılır. “Yaşasaydı böyle yapardı” denilir. Böylece o, ilan edilmemiş bir tanrı hüviyeti alır. Allah’ın Kur’an’da buyurduğu:
“- İnsanlar kendi aralarındakilerini Allah’a ortak koşarlar. Onları Allah’ı sever gibi severler. İman edenlerin sevgisi daha kuvvetlidir.” (Bakara – 156)
Allah’a ortak koşulan tanrıdır. Sevgide, istekte, dilekte müracaat edilen tanrı.
Kişilerin ürettiği bu tanrılarının kendini kurtaran, başkalarına yardımcı olan güçleri yoktur. Kimi, istemediği halde o noktaya götürülür, kimi de, Nemrut ve Firavun gibi kendisi tanrılık iddiasındadır. Kimilerini de konum ve şartlar o noktaya götürür. İstemem dese de itibarlar onu onore eder. Bir zaman sonra da ben böyleyim demeye başlar. Kendi arzusu olmasa da insanların yakıştırdıkları hoşuna gider. O da kendini bir şey zanneder.
Allah:
“Onlar Allah’ın dışında hahamları, papazlarını ve Meryem oğlu Mesih’i Rab edindiler. Halbuki tek Allah’a kullukta emrolunmuşlardır. O’ndan başka ilah yoktur. Onların ortak koştuklarından münezzehtir.” (Tevbe – 31)
Buyurdu. İnsanların ürettiği tanrının kulları “Biz ona rab demiyoruz. Biz Allah’a inanıyoruz. Dünyevi lider görüyoruz” derler. Tevbe Sûresi 31. âyeti inince de itiraz edilmişti. Hıristiyanlıktan yeni dönüp Msülüman olan Adiy b. Ebi Hatem boynundaki istavroz işareti ile yüce Peygamber Hz. Muhammed (sav)’in huzuruna çıkıp da:
“- Ya Resulallah! Sen böyle söylüyorsun ama iş hiç de böyle değil. Âyet geldi diyorsun ama âyetin işaret ettikleri yok. Hıristiyanlıkta hiçbir kimse din adamlarına Rab demez. Yahudiler de öyle” deyince Allah’ın Resulü tebessüm ederek Adiy b. Hatem’e:
“- Onlar size bazı şeyler emrettiklerinde siz onları yapıyordunuz değil mi?” Hatem:
“- Evet, yap dediklerini yapıyorduk.” Allah Resulü:
“- Bazı şeyleri yasakladıklarında siz de onları bırakıyordunuz değil mi?” Adiy:
“- Evet, yasaklarına uyuyor, yapın dediklerini de yapıyor, onları dinliyorduk” deyince Allah’ın Resulü’nün tebessümü gitmiş, çehresinin ciddiyeti ile:
“- İşte bu ibadettir.”
İnancımıza göre de ibadet ve itaat ancak Allah’a yapılır. Allah’ın dışındakine yapılana da şirk denir. Allah’a ortak koşma denir. Ahiretteki yeri de cehennemdir. İlahları da sahte ilahlardır.
İlahların “ben ilahım” demesi olanaksız olabilir. Ama sevenleri, onu ilahlık mertebesine getirirler. Allah’a ait bütün vasıfları onun üzerinde görürler. Siyasette, ekonomide, ibadet ve taatte o önderleridir. Onsuz bir dünya düşünemezler. O modern (!) dünyanın modern ilahıdır.
‘Modernim’ diyenler, akıllı geçinenlerin, hastalığı da bu olsa gerek. Allah’a inanma, boşlukta kalmama ihtiyacını kendilerinin ürettiği modern ilahlarda görmektedirler. Hak batıl savaşında batılı temsil etmektedirler. Hak Allah, batıl insanlar ilahları, beşerin ürettiği, Türk-Kürt ve demokrasi bu türevlerden bir parçadır.

Duran KÖMÜRCÜ 16 Kasım 2009 Vakit