"Düşmanlarınızı kazanmak için dostlarınızın gönlünü kırmayınız; sonra düşmanlarınızı kazanamadığınız gibi, dotlarınızdan da olursunuz." {Horasanlı Ebu Müslim}

Ey gâfil insan!
Eey bu harâb olacak evi tâmir eyliyen!
Fazla emek verme ki, bir gün çıkar elinden.
Bu dünyâ bir “Köprü”dür, sen geçip gitmeye bak.
Kimseye kalmamış ki, sana kalsın bu konak.
Harâb olacak şeye, bu îtinâ, bu meyil,
Akıllı olanların yapacağı iş değil.
Ey aklını fikrini, dünyâya veren kişi!
Vaz geç ki, Hak teâlâ beğenmiyor bu işi.
Zîrâ yaratıldı ki bu insanlar ve cinler,
Yalnız Hak teâlâya ibâdet eylesinler.
Ey gönlünü dünyâya kaptıran gâfil insan!
Yaldızlı süslerine aldanma sakın amân!
Dışı “Güzel” görünür, lâkin aldatıcıdır.
Üzeri şeker kaplı, içi gâyet acıdır.
O öyle bataktır ki, yutar çok insanları.
Ona aldananların hüsrân olur sonları.
İnsanların kalbini bakın ki kazanmaya,
Zîrâ bu sebep olur “Hak rızâsı” almaya.
Her insana edin ki çok iyilik ve ihsân,
Zîrâ lutf-ü ihsânın kulcağızıdır insan.
Sana zarar, sıkıntı gelirse bir kimseden,
Ona gücün yetse de, affedici ol hemen.
Ey insan! Her işinde unutma hiç Rabbini.
Çıkarma hâtırından, O’nun emirlerini.
Bahşetmiş sana Allah ne mükemmel âzâlar.
O’nun emrine göre kullan ki, yanmıyalar.
Allah’tan başkasından etme ki bir şey talep,
Onlar da, senin gibi âciz birer “Kul”dur hep.
Allah’ın kullarına ver ki neş’e ve sevinç,
Âhirette sıkıntı görmiyesin sen de hiç.
Gizle, ifşâ etme ki herkesin günâhını,
Gizlesin Allah dahî yârın senin aybını.
Sen, darda kalanlara yardım et ki bu günde,
Allah da yardım etsin sana mahşer gününde.
“Ni’metullah Geylânî”

Kabul edemiyorum

Bu sistemlerle barışamadım. Sabahın ilk ışıkları ile başlayan kavga, ömrümce sürüyor. İçinde yaşıyorsun. Biraz uysal olmaya, ya da iyi tarafına bakmaya çalışıyorum, olmuyor. Hadiseler imanımla uyuşmuyor.
Sistem inancımla barışmıyor. Seni başka yerlere sürüklüyor. Helal-haram karışıyor, imanın saflığı kalmıyor. Ya inancına sadık kalacaksın ya da sistemin emrine gireceksin. Ara bulunmuyor. Orta yolda buluşulmuyor. İnancın sistemleri inkâr etmekle kendini gösteriyor. Aksi ise iman olmuyor. İnandım diyemiyorsun. Yaptığınla iman çatışıyor.
Sabah işine besmele ile başlıyorsun. Rızkın bereketli olması için Allah’a sığınırsın. Oturur, bir çay ya da kahve içersin. Biraz sonra telefon çalar, karşındaki görevli: “Çekinizde şu kadar eksik var. Saat onüçe kadar yatırınız efendim.”
Sistemin çarkı böyle kurulmuş, böyle işliyor. Besmele ile açtığınız dükkânınızı faizle yürütüyorsunuz. Sistemle barışamıyorsun.
Dahası ise, bankaya parayı yatırıp da dinlenmeye geçtiğiniz bir anda bir mal gelir. Hesaplıdır ve alınması lazımdır, alınır. Parası için ya bir çek ya da kredi kartı kullanılarak ödenir. Bu, bugünün günlük hadisesidir. Göze bile batmaz. Faiz alınır, verilir. Besmele ile de camiye gidilir. Ben uyuşamıyorum.
Akşam eve döneceksin, iş olmamış, paran yok. Siparişler gözüne ilişir. Hemen bir markete girer, alışverişini yapar, kredi kartı ile hesabı ödersin. Rahatlıkla evine dönersin. Evinin eşiğine girerken de Besmele ile adımını atarsın. Çoluk çocuğunla gülüp oynarsın da, haram yedirdiğin aklına gelmez. Ben bunlara uyuşamıyorum.
Başımdan geçti. Bir sözleşme yaptım. Ve bütün haklarını satın aldım. Seneler sonrası bir mahkeme kâğıdı geldi, bütün haklar kanunda yokmuş. “Şimdiye kadar satılanın şu kadar faizi ile ödenmesi” deniyordu. Ve öyle de oldu. Satın aldığın mal geri verildi. Faizi de senden alındı. Bu, sistemin getirdikleridir. Ona uymadan ticaret yapılmaz deniyor. Öyleyse sistemle inanç uymuyor. Ben de uyamadım.
Günlerden Cuma, memursun, işe gittin. Cuma vakti de mesai saatine geldi. İzin verilmiyor. Ne yapacaksın? Ya istifa edip ayrılacaksın ya da Cuma’ya gitmeyeceksin. Müslüman, bu sistemle barışamıyor. Ben de barışamadım.
Arabana bindin, eve gidiyorsun. Trafik çevirdi, defterine baktı, beşyüz lira ceza dedi. Biraz tereddüt edince yanındaki memur “bir ellilik at da kurtul” dedi. Ne yapacaksın? Demez ya! Dediğini düşün. Böyle bir durumda istemeden rüşvet suçunu işleyeceksin. Çünkü hak olmayan sistemler haksızlığı meşru kılar. Ben tahammül edemiyorum.
•
Annen baban öldü. Miras bölüşeceksin. Oğlanın hakkı iki, kızınki bir. Ben oğlan-kız tanımam, kanunlarımız da tanımıyor denirse ne yaparsın? Sistemin kanunları geçerli olduğu için ona uyarsın, uyunca da imanınla sistem kavga ediyor. Ben de kavga ediyorum.
Sistemlerde helâller haram olmuş, haramlar da helalleşmiş. Böyle bir ortamda eve geliyorsun. Hısım akraban sana haber vermeden evde toplanmışlar, sürpriz yapıyorlar ya da düğüne davetlisin. Arpa, buğday karışmış, erkek-kadın iç içe. Bu durum Allah’ın haram kıldığı, sistemlerin de teşvik ettikleri bir durumdur. Sen bunu mahalle baskısı olarak kabul etmek durumundasın. Ve Müslümansın! Ben kabul edemiyorum.
Göz önüne serilen bu manzaralar, içinde yaşadığımız manzaralardır. Sistemin manzaralarıdır. Müslümanı ilgilendirmez. Müslüman sistemle devamlı kavgalıdır.

Duran KÖMÜRCÜ 19 Ekim 2009 Vakit