Siyaset ve yönetim

Hiç dikkatinizi çekti mi bilmem, modern olanlar, moderniteden hayat bulanlar, vahiyle gelen siyaseti beğenmezler. Onların iddiasına göre İslâm'ın bir yönetim şekli yoktur. Emir ve kralların güçleri, bir de krallara bağlı şeyhülislâmlık eliyle yönetilmesi vardır. İslâm'ın bir siyaseti olduğunu, siyasetin de vahye dayandığını kabul etmezler. Modern sistemlerin getirdiği yönetimi kabul ederler.

İslâm'ın kabul ettiği siyaset; dürüstlük, doğruluk, açıklık ve şerefe dayanan insanlıktır. Onların kabul ettiği siyaset; hile, aldatma, düzenbazlık ve kandırmadan ibarettir; insanları istismar için kullanılan demokrasidir. Bu da dinimizce yasaklanmıştır. Allah'ın Resulü, "Hile ve aldatanlar cehennemdedir" buyurmuştur.

İslâm'ın nurlu yüzünü görmezler. Görmeleri de mümkün değildir. Müslümanları hazmetmeleri imkânsızdır. Sadece, kurduğu kapana girilmesi için oynanan oyunlar vardır. Demokrasi adına Müslümanları kandırma vardır. Ortadoğu'nun istilâ edilmesi, Afganistan'ın istilâsı, Irak'ın zaptedilmesi, ayağına takılan bir parça gördüğü İran'ı susturmak istemeleri, bu tuzağın bir parçasıdır. Diğer parçası da, işgal ettiği bölgelerin nasıl hazmedileceğidir, kimi satın alıp kimi ortak edeceğidir. Bu oyunlar hep oynanır ve oynanmaktadır. İlk hedefi de dini kendilerine destek yapmaktır. Onun için de kendilerine payanda olan, doyurduğu din adamları gelmektedir. Onların vazifesi de, dinin siyasi olmayıp, terbiye olduğunu, cihattan önce eğitim-öğretim ve kalbî cihat olduğunu öğretmeleridir. Daha da ileri giderek, inancına dokunmayan idarelerle hayatın devam edebileceğini, onlarla anlaşılabilirliği ortaya koyarlar. Dini, sadece, ‘inandım’ sözcüğüne sığdırırlar. Fahişe olsa da, faizle uğraşsa da, Allah'ın haramları ile uğraşsa da ‘inandım’ sözcüğünü dinin yerine koyarlar.

Bütün bunlar İslâm’ın siyaseti değildir. İslâmî bir yöntem de değildir. İslâm'ın siyaseti, Kur'an ve sünnet ile sınırlandırılmıştır. Onu yapmak da bir ibadettir. Kur'an'ın asıl fonksiyonu, İslâm'a inananları, İslâm'ı siyasetle yönetmek için gelmiştir. Allah bunu bize böyle beyan eder.

"Şüphesiz Tevrat'ı biz indirdik. Onda bir hidayet, bir nur vardır. Allah'a teslim olmuş olan peygamberler onunla Yahudilere hükmederlerdi." (Maide, 44)

İncil'e dair ifadesinde de; "İncil sahipleri de, Allah'ın onda indirdiklerı ile hükmetsin." (Maide, 47)

İnsanlara hidayet ve nur veren Kur'an-ı Kerim'de de, "Biz sana bu kitabı hak ile kendinden önce indirilen kitapları doğrulayıcı ve onlara karşı bir şahit olmak üzere indirdik. O halde aralarında Allah'ın sana indirdikleri ile hükmet. Sana gelen haktan uzaklaşıp da onların hevalarına uyma" (Maide, 48) ifadesi vardır.

Allah'ın bu emirlerinden anlaşılan, ilahî kitapların esas gayesi, hükmetmek ve yönetmektir. Peygamberlerin vazifesi de, hüküm ve yönetmede önder olmalarıdır.

Müslümana düşen; böyle bir yönetim yoksa, aramak, varsa itaat etmektir. İnancın şuuruna eren kimsenin yabancı yönetimleri kabul etmesi düşünülemez. Köle olmaktansa ölümü tercih ederler. Ortadoğu'daki savaş bunun içindir; istilâcı yabancı güçlere karşı İslâm'ın onurunu korumak içindir.

Şunu bilmeliyiz ki; silah ve ateş gücü ile İslâmî yönetimleri gasp edenlerin ömrü ne kadar uzun olursa olsun sonuca gidemezler.

Allah; "Kâfirlerin ülkeleri içinde dolaşıp oturmaları sakın seni aldatmasın. Azıcık bir geçim ve sonunda varacakları yer cehennemdir. O ne kötüdür" (Âl-i İmran, 196) buyuruyor.

Allah'ın azgın ve zorbalar hakkındaki hükmü budur. Allah'ın sünnetinde de değişiklik olmaz. Sonunda zarara uğrayanlar onlardır. Allah; işte o günleri insanlar arasında döndürür durur.

Bize düşen; İslâmî siyaseti esas alan yönetimleri bulmak, emirlerine tabi olmaktır, bütün şer güçler beynimizi yese de, ilâhî hükümden kopmamaktır.

Duran Kömürcü 08.05.2006 Vakit